การกลับมาเล่นคริกเก็ตของออสเตรเลียในประเทศประสบกับข่าวของ Shane Warne, Rod Marsh

และการโจมตีของผู้ก่อการร้ายใน PeshawarWเมื่อเริ่มต้น วันนี้ควรจะเป็นหนึ่งในการยกระดับ ออสเตรเลียกลับมาเล่นคริกเก็ตในปากีสถานอีกครั้งหลังจากผ่านไป 24 ปี สนามกีฬา Rawalpindi นอกกรุงอิสลามาบัด ฝูงชนจำนวนมากเข้ามาเพื่อดูทีมท่องเที่ยวเปลี่ยนจากสิ่งที่เป็นนามธรรมไปสู่ความเป็นจริง บางสิ่งบางอย่างในประวัติศาสตร์ บางสิ่งบางอย่างที่จะทำเครื่องหมาย เป็นวันศุกร์ที่เป็นศูนย์กลางของการละหมาดของชาวมุสลิม

โดยมีการพักรับประทานอาหารกลางวันที่ยาวนานขึ้นเพื่อมอบจิตวิญญาณแห่งจิตวิญญาณในวันนั้น มีความฉุนเฉียวเช่นกัน ซึ่ง แสดงถึงการสูญ เสียRod Marsh การสิ้นพระชนม์ของพระองค์เหมาะสมกับการคำนวณชีวิตคร่าว ๆ ของเรา: มีอายุ 74 ปี อ่อนกว่าหลายคน แต่ชีวิตที่ดีเบื้องหลังเขาพร้อมกับความโชคร้ายมากมายรอดชีวิตมาได้

ดังนั้นการยกวิญญาณจึงยังคงอยู่ มีบางอย่างที่เป็นวัฏจักรแห่งชีวิตและความตาย การจากลาไปในทิศทางเดียวในขณะที่สิ่งใหม่เริ่มต้นขึ้น สร้างขึ้นในช่วงบ่าย เนื่องจากฝูงชนหลั่งไหลเข้ามาหลังจากสวดมนต์เพื่อดูจุดยืนเปิดของพวกเขาผ่าน 100

จากนั้นคู่ต่อไปของพวกเขาก็ทำแบบเดียวกัน หนึ่งศตวรรษสำหรับอิหม่ามอุลฮัก ใครบางคนที่ผูกติดอยู่กับประวัติศาสตร์ให้ดีขึ้นหรือแย่ลง ต้องขอบคุณ Inzamam ลุงของเขา อดีตพูดผ่านปัจจุบัน แม้ว่าปากีสถานจะมองไปไกลกว่าอดีตข่าวดังกล่าวเกิดขึ้น: ระเบิด มัสยิดในเปชาวาร์

ความรุนแรงทางนิกายมุ่งเป้าไปที่ชนกลุ่มน้อยชีอะ เสียชีวิตแล้ว นับ 30 ศพ และกำลังจะตามมาอีก และในขณะเดียวกัน สำหรับใครก็ตามที่ขับรถผ่านกรุงอิสลามาบัด เมืองนี้เป็นเมืองธรรมดา สถานที่สวยงามที่มีนักศึกษา ร้านกาแฟ และตลาดริมถนนที่ล้อมรอบด้วยภูเขา ไม่มีสถานที่ที่น่ากลัว อย่างที่บางคนที่อาศัยอยู่ที่นั่นกล่าวว่า โลกนี้เต็มไปด้วยความน่าสะพรึงกลัวและสวยงาม อันแรกไม่ได้อยู่แค่ในประเทศของเรา อย่างที่สองเราก็มีด้วย

ให้คุณพยายามยึดตัวยกขึ้นแล้ว ง่ายกว่าเมื่อมองดูสนามกีฬาที่คับคั่ง

ผู้คนหลายพันคนในที่นั่งจัดอันดับโห่ร้องเสียงแหบเมื่อส่งลูก เป่าแตร ส่งเสียงคำรามจากคนที่เดินลงสนามข้างเขตแดน ง่ายกว่าเมื่อพูดกับคนในเมืองนี้ที่บอกคุณว่าช่วงเวลานี้มีความหมายต่อพวกเขาอย่างไร ในที่นี้

ความสุขของมนุษย์ล้วนมีอยู่รอบตัว วันที่โศกนาฏกรรมและวันมหัศจรรย์สามารถเกิดขึ้นได้ในเวลาเดียวกัน คุณอาจบอกตัวเอง พวกเขาทำอย่างนั้นทุกช่วงเวลา นี่คือธรรมชาติของการดำรงอยู่ในที่สุดพวกเราที่จบการแข่งขันก็รวมตัวกันขึ้นรถเพื่อกลับบ้าน เราสามารถคิดในแง่ของข้อแม้:

อย่างน้อยสำหรับคริกเก็ตในวันนั้นเป็นสิ่งที่พิเศษ บางสิ่งให้อบอุ่นหัวใจในโลกที่ต้องการ บางสิ่งเพื่อตอบโต้คนประเภทที่หวังเพียงสร้างความหนาวเย็นแทน ด้วยเสียงเพลงบนทางหลวงภายใต้ยางของเรา ด้วยความง่วงนอนที่ลอยเข้ามา เรามองดูโทรศัพท์ เห็นส่วนต่างๆ ของข้อความเริ่มก่อตัวเป็นภาพรวม กระพริบตาก็เห็นว่ายังอยู่ ในวันอำลาผู้เล่นอันเป็นที่รักคนหนึ่ง นี่คืออีกคนหนึ่ง เชน วาร์น หัวใจวาย 52 .

นี้ไม่เหมาะกับแคลคูลัส บางทีมันอาจจะเป็นอคติของรุ่น แต่ใครก็ตามที่เห็น Warne เล่นสามารถกำหนดรุ่นของพวกเขาได้ ทุกวัยกลายเป็นเด็กอีกครั้งในช่วงปี 1990 และ 2000 โดยดูนักมายากลที่มีงานเพียงอย่างเดียวคือความสุข ไม่ใช่สำหรับวิญญาณที่น่าสงสารที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสนาม

แต่สำหรับทุกคนที่เฝ้าดูอยู่ Warne เป็นเกมในขณะที่สร้างสิ่งใหม่ วาร์นอยู่ที่นั่นเสมอ เป็นมาตรฐานที่ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้ได้ Warne ค่อนข้างตรงไปตรงมา ควรจะมีชีวิตอยู่ตลอดไป เขาจะในทางใดทางหนึ่ง แต่ตอนนี้ก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่าเขาจะไม่ทำเช่นกันในมุมของโถงทางเดินในอัฒจันทร์ที่ราวัลปินดี

ผู้คนคุกเข่าบนพรมสี่เหลี่ยมและหันหน้าไปทางเมกกะ ที่อัฒจันทร์ ฝูงชนเพิ่มขึ้น 10 เท่าหลังจากมัสยิดตอนเที่ยง ขึ้นไปในหอคอยแสงแห่งหนึ่ง มีนกแรพเตอร์ขนาดใหญ่บางตัว – เหยี่ยวหรือเหยี่ยว – ออกจากโครงสำหรับตั้งสิ่งของเป็นระยะๆ แล้ววนเวียนอยู่เหนือพื้นดิน

เคลื่อนตัวเป็นปีกแข็งขนาดใหญ่เพื่อล่าเหยื่อ ขี่กระแสน้ำเหนือทุ่ง ในขณะที่เงาของมันยังคงเดินอยู่เบื้องล่าง ชีวิตเคลื่อนไป ความตายเคลื่อนไป และพวกมันเคลื่อนตัวไปด้วยกัน อันเดียวกัน เมื่ออิหม่ามเสร็จสิ้นการบดขยี้อันยาวนานจนถึงศตวรรษการทดสอบแรกของเขา เขาได้เฉลิมฉลองการล้อเลียน เขากอด Azhar Ali จากนั้นเขาก็เคลื่อนตัวออกไปคุกเข่าใต้แสงอาทิตย์ หน้าผากของเขากดไปที่หญ้าสีเขียวเย็นในคำอธิษฐาน

อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ outerislandtours.com อัพเดตทุกสัปดาห์